Перспектыўнымі лічацца вёскі, дзе нараджаюцца дзеці, будуюцца дамы і школы, развіваецца інфраструктура і ёсць праца з годным заробкам. Карэспандэнты "7 дзён" знайшлі такое сяло ў Лепельскім раёне. Вёску Домжарыцы пасля нарады ў Кіраўніка дзяржавы 2 лютага кіраўнік спраў Прэзідэнта Беларусі Юрый Назараў прывёў у прыклад як месца прыцягнення маладых кадраў. Карэспандэнты газеты " 7 дзён "адправіліся туды, каб даведацца, чым іх прыцягвае вясковае жыццё і як зменіцца гэты населены пункт, патрапіўшы ў праект"Вёска будучыні".

Вялікія перспектывы

Калі б афіцыйна існаваў спіс самых прыгожых вёсак Беларусі, мабыць, Домжарыцы маглі б яго ўзначаліць. Мясцовыя жыхары называюць роднае сяло не толькі перспектыўным, але і унікальным. Знаходзіцца вёсачка ў самым сэрцы Бярэзінскага біясфернага запаведніка, ад сталіцы гэтыя маляўнічыя месцы аддзяляе крыху больш за 120 кіламетраў. У асяроддзі лесу быццам трапляеш у іншы свет, напоўнены цішынёй і спакоем.

Па сучасных мерках гэтая вёска невялікая-усяго 368 жыхароў. Але важкая іх частка-моладзь. Ёсць тут дзіцячы сад і школа, бібліятэка і клуб, музычная школа і трэнажорная зала. Працуюць Пошта, ФАП і два крамы, у якіх можна купіць усё: ад прадуктаў да прамтавараў. Паколькі вёска з'яўляецца цэнтрам запаведніка, на яе тэрыторыі ёсць яшчэ і гасцініца, рэстаран, музеі. Усяго за кіламетр ад вёскі можна прагуляцца па заапарку і ўбачыць шматлікіх прадстаўнікоў беларускай фаўны: зубра, мядзведзяў, ваўкоў, аленяў, лася.

- Не кожная вёска можа пахваліцца столькімі цікавымі аб'ектамі, - запэўнівае старшыня сельсавета Таццяна Рамановіч, карэнная жыхарка гэтых унікальных месцаў. - У мяне ніколі і не ўзнікала думак пра пераезд, тым больш у горад. Той, хто нарадзіўся тут і вырас або прыехаў і застаўся, - гэта людзі, закаханыя ў прыроду. Яны ахоўваюць і берагуць яе.

Пры гэтым Таццяна Агееўна ўпэўненая: каб моладзі хацелася жыць на вёсцы, трэба стварыць максімальна камфортныя ўмовы. Як у яе родных Дамжэрыцах.

- Пустуючых участкаў з дамамі ў нас няма, усё выкуплена пад дачы. Большы працэнт тых, хто прыязджае - з Мінска. А летась домік набыла сям'я з Латвіі, - распавядае яна.

Прыкмячае, што паміж жыццём у вёсцы цяпер і гадоў 20 таму велізарная розніца:

- Усё мяняецца, Умовы паляпшаюцца. Праблемныя пытанні ёсць, але з імі спраўляемся. Напрыклад, зімой на парадку дня расчыстка снегу. На дапамогу прыходзіць кіраўніцтва запаведніка, за што ім вялікі дзякуй.

У Бярэзінскім запаведніку працуюць амаль усе працаздольныя жыхары пасёлка, у тым ліку моладзь. Да прыкладу, начальнік аддзела турызму Дар'я Ранковская на размеркаванні сама папрасіла накіраванне ў запаведныя месцы. Прызнаецца: праз чатыры гады пра сваё рашэнне не шкадуе.

- Маладых спецыялістаў тут вельмі добра прымаюць. Важна, што прадастаўляюць інтэрнат. Кіраўніцтва ўжо ўсё прадумала і падрыхтавала загадзя, толькі прыязджай і працуй! Напрыклад, у мяне пакой падвышанай камфортнасці з мэбляй і тэхнікай. За пражыванне там у месяц плачу не больш за 25 рублёў, - распавядае дзяўчына. - З тымі, хто думае, быццам у вёсцы жыць сумна, гатовая паспрачацца. Праца ў нас цікавая. А моладзь сама прыдумляе сабе заняткі: шмат праводзім спартыўных мерапрыемстваў, разам адзначаем святы. Сумаваць дакладна не прыходзіцца.

У Домжарыцы - назаўжды

За нясумным жыццём у Домжарыцы прыехала калісьці з Віцебска Тамара Шафаровіч. Тут сустрэла будучага мужа. Адразу пасля вяселля маладым выдалі ключы ад арэнднай кватэры. Там цяпер жывуць не толькі Алег і Тамара, але і двое іх дзяцей.

- Я з мясцовай дынастыі: бацькі працуюць тут вельмі шмат гадоў. Выбірала прафесію па прыкладзе дзядулі-ветэрынарнага лекара, - тлумачыць Тамара. - Шмат гадоў жыла ў Віцебску і ў нейкі момант вырашыла: хачу пераехаць з горада бліжэй да прыроды. Адправілася да бацькоў у Домжарыцы.

- А дзе сябе бачыце праз 15-20 гадоў? - пытаем мы.

- У Домжарыцах! - не задумваючыся адказвае Тамара. - Тут вельмі камфортна жыць. А калі чагосьці не хапае, заўсёды можна на машыне за 30-40 хвілін даехаць да райцэнтра. Але і адтуль мы спяшаемся хутчэй вярнуцца ў гэты неверагодны свет прыроды. Хто яе любіць, той застанецца тут назаўсёды. Знаёмыя з горада часцяком цікавяцца, ці не Надакучыў нам сельскі побыт. На самай справе наша сям'я творчая, таму заўсёды знаходзім сабе занятак пасля працы: вучымся маляваць, займаемся валяннем з воўны. Улетку на роварах можам па 80 кіламетраў праехаць. Узімку арганізоўваем лыжныя прагулкі па лесе, катаемся з дзецьмі на санках. Так што ўсё тут для жыцця ёсць. Упэўнена, наша вёска і далей будзе прыгажэць!

Грандыёзныя планы

Летась Домжарыцы ўключылі ў рэспубліканскі праект" Вёска будучыні", а гэта значыць, што будуць сур'ёзныя інфраструктурныя змены ў лепшы бок.

Перш за ўсё плануем палепшыць электразабеспячэнне. Ужо зараз ідзе рэканструкцыя сетак, будуць устаноўлены новыя падстанцыі. У насельніцтва з'явіцца магчымасць атрымліваць больш кілават на сваё домаўладанне, каб, да прыкладу, усталяваць электракатлы. Таксама ў планах рэканструкцыя вулічнага асвятлення, цепласетак, паляпшэнне якасці сувязі за кошт правядзення оптавалакна. Ўладкаванне парковачных месцаў, рамонт школы і дзіцячага сада, абнаўленне фасадаў камунальнага жылфонду - гэта далёка не ўсе працы, якія мы запланавалі. Да большай часткі з іх прыступілі ўжо ў гэтым годзе, - уводзіць у курс спраў намеснік дырэктара ГПУ "Бярэзінскі біясферны запаведнік" Віктар Маскалёў. - Адзін з найважнейшых аб'ектаў-будаўніцтва 24-кватэрнага дома. Ён стане сур'ёзнай дапамогай у вырашэнні жыллёвага пытання. Маладыя сем'і хочуць жыць асобна, самастойна весці гаспадарку. Узвядзенне дома дазволіць прыцягнуць у пасёлак яшчэ больш маладых спецыялістаў.

Добрым падарункам мясцовым жыхарам, асабліва сем'ям з дзецьмі, стане добраўпарадкаваная лесапаркавая зона. З'явяцца дарожна-трапічная сетка і вулічнае асвятленне, а сам парк упрыгожаць арыгінальныя малыя архітэктурныя формы. Кіраўніцтва запаведніка ўпэўнена, што ў новым месцы адпачынку ў любую пару года будзе гучаць забіяцкі смех дзетак. Мы ж, пабываўшы ў тутэйшым дзіцячым садзе, дзе выхоўваецца 20 хлапчукоў і дзяўчынак, не сумняваемся, што Домжерицам - квітнець.

Крыніца: газета "7 дзён".